Αντετοκουμπιάδας… συνέχεια

Τις τελευταίες μέρες, και σε πολύ λανθασμένο timing, μετά από μια πολύ σημαντική νίκη-πρόκριση της εθνικής ομάδας, άνοιξε για άλλη μια φορά το ζήτημα Αντετοκούμπο και εθνική Ελλάδος.

Του Καλλιτσάρη Ιωάννη

Η νίκη της εθνικής μπάσκετ κόντρα στη Γεωργία μπορεί να μην ήταν η σημαντικότερη νίκη στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ αλλά πάρα ταύτα ήταν μια εντυπωσιακή νίκη, με τον τρόπο που ήρθε, και αν μη τι άλλο έφερε την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο με εμφατικό τρόπο, κάτι που θα έπρεπε να προκαλέσει ευφορία στο στρατόπεδο της ομάδας αλλά και την ΕΟΚ. Αν’ αυτού, ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Γιώργος Βασιλακόπουλος, εστίασε στον απόντα Γιάννη Αντετοκούμπο, και πέταξε αιχμές για το εάν ή όχι ο Έλληνας NBAer θέλει να παίξει στην εθνική ομάδα.

Ξεκινώντας από τον πρόεδρο της ομοσπονδίας, με όλο το σεβασμό προς τον ίδιο και το έργο του, γιατί παρά τα όσα έχει ακούσει τα τελευταία χρόνια αποτελεί έναν από τους λόγους που το ελληνικό μπάσκετ εκτοξεύτηκε τα τελευταία 25-30 χρόνια αρχής γενομένης από την ανάληψη της διοργάνωσης του Ευρωμπάσκετ του 1987 στο Φάληρο. Παρ’ όλα αυτά, δεν αποτελεί «αλάθητο Πάπα» και όπως και όλοι σε αυτό τον μάταιο κόσμο έχει σφάλει επανειλημμένως σε πολλά ζητήματα. Το να πετάει «καρφιά» μετά από μία πρόκριση σε έναν αθλητή που αποτελεί κορυφαίο trademark του ελληνικού μπάσκετ αυτή την εποχή είναι εκτός τόπου και χρόνου και άνευ λόγου και αιτίας.

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι να εστιάσουμε στον κ. Βασιλακόπουλο αλλά στον Γιάννη Αντετοκούμπο, για τον οποίο, όσοι θυμούνται λίγο καλύτερα, κάποια χρόνια πριν κανείς από την πολιτεία και την ομοσπονδία δε νοιάζονταν αν θα πάρει την ελληνική υπηκοότητα. Εν πάση περίπτωση, μιλάμε για τον αθλητή που στα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει αγωνιστεί στο Παγκόσμιο του 2014 στην Ισπανία, στο Ευρωμπάσκετ του 2015 και στο Προολυμπιακό του 2016, έχοντας ως μοναδική «απουσία» το τελευταίο Ευρωμπάσκετ. Στη συζήτηση δεν μπαίνει καν η υπόθεση Προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου αφού σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια απουσίαζαν οι παίκτες της Ευρωλίγκα, αλλά κανείς δεν πέταξε καρφιά για το πόσο Έλληνες είναι και πόσο αγαπάνε την ομάδα αφού απουσίαζαν από τις εν λόγω υποχρεώσεις.

Το γεγονός ότι οι NBAres και οι σχέσεις τους με τις εθνικές ομάδες είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας πλέον. Αν ανατρέξουμε πίσω στο 2013, τόσο ο Νικ Καλάθης όσο και ο Κώστας Κουφός είχαν αρνηθεί να παίξουν στο Ευρωμπάσκετ με αποτέλεσμα να ακούσουν πολλά για το πόσο Έλληνες είναι και πόσο αγαπάνε την εθνική ομάδα. Ακόμα και ο θρύλος της εθνικής, Θοδωρής Παπαλουκάς, είχε ζητήσει να ξεκουραστεί και να μην παίξει στο Ευρωμπάσκετ του 2009. Και μπορούμε να θυμηθούμε πολλές ακόμα αντίστοιχες περιπτώσεις. Είναι δικαίωμα του καθενός να ζητήσει «διάλειμμα» για μια αγωνιστική περίοδο. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί την αγάπη του για την εθνική και φυσικά κανένας από μας δεν μπορεί να ξέρει πόσο θέλει ή πόσο του επιτρέπει ο εκάστοτε σύλλογος να παίξει σε ένα Ευρωμπάσκετ, πόσο μάλλον όταν μια ομάδα NBA έχει επενδύσει γύρο στα 100 εκατομμύρια πάνω του.

Είναι δεδομένο πως ο Γιάννης αγαπάει τόσο τη χώρα που μεγάλωσε όσο και την εθνική ομάδα. Καλό θα είναι να μην έχουμε όλοι άποψη περί του θέματος αφού κανένας μας δεν ξέρει τι συμβαίνει εκ των έσω αλλά και μέσα στην καρδιά του Έλληνα σουπερσταρ.

ΥΓ. Το ζήτημα για το αν είναι περισσότερο Νιγηριανός απ’ ότι Έλληνας, ο Γιάννης, επειδή φόρεσε τη φανέλα της εθνικής Νιγηρίας είναι απλά αστείο. Κανένας δε του στερεί το δικαίωμα να αγαπάει τη Νιγηρία, από την οποία κατάγεται, και δεν σημαίνει ότι πρέπει να ζυγίζουμε το πόσο Έλληνας και πόσο Νιγηριανός είναι. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο!